23-04-2021

Ik ga verhuizen. Plotseling was ik nummer 1 en moest ik formulieren inleveren. De volgende dag al werd ik gebeld dat ik het huis had. Toen sloeg de paniek een beetje toe.

Het is een licht appartement aan de rand van een dorp, met uitzicht op een bos en de horizon. Perfect voor mij. Maar voordat ik daar kan gaan wonen moet er een heleboel gebeuren; Ik moet de huur opzeggen, verhuisdozen regelen, in 30 minuten verf en andere benodigdheden kopen, mensen vragen om te helpen klussen, oppas voor de hond regelen, klusdagen plannen, gas en licht regelen en de berging moet leeg. De berging. Telkens blijf ik steken op die berging, overvol met spullen. Toen op maandag 3 verhuizers hadden gebeld die langs wilden komen om offertes op te maken kreeg ik migraine.

Ik merk nu ook hoe lastig het kan zijn dat ik alleen ben. Ik moet alle beslissingen zelf nemen. Alles zelf bedenken, plannen, regelen. Er zijn genoeg mensen die willen helpen, maar ik moet het overzicht houden en vragen beantwoorden. Ik lig 's nachts wakker om alles langs te gaan. Welke spullen neem ik mee en wat gaat weg? Welke vloer wil ik en welke kleur kozijnen? Koop ik nu een nieuwe kast of beter later? Hoe ga ik dit allemaal betalen?

Inmiddels ben ik al een paar keer wezen schilderen, heb ik een verhuisdatum geprikt, en de belangrijkste dingen geregeld. Ik kijk net iets te vaak in mijn agenda hoeveel dagen ik nog heb, en ik heb chronisch verf op mijn arm en in mijn neus. Na 3 uur klussen ben ik op.

Vanmiddag ging ik na het schilderen even boodschappen doen in de supermarkt voor mijn deur daar. Ik was ongeveer de enige in de winkel. De cassiere klaagde dat ze het druk had, maar ik genoot van de rust in deze supermarkt. Ja dit huis was een goede beslissing.

Ik kies, ik beslis, ik beinvloed

meer blogs