De toekomst is zeker, ja eindeloos goed (uit 'Ik Zal Er Zijn' van Sela)

20-03-2021

De arbeidsdeskundige van het UWV heeft besloten dat ik 80-100% arbeidsongeschikt ben. Ze zegt erbij dat ik nog wel kan werken, maar niet op mijn niveau. Mijn inkomstenverlies is dan 80-100%. Daarom heb ik recht op een uitkering van 70% van mijn laatste salaris voor mijn ziekmelding. Dat is dus vergelijkbaar met het salaris wat ik nu krijg, in mijn tweede ziektejaar, zeggen zowel mijn werkgever als het UWV. Dat scheelt.

Ik vertel mezelf dat ik opgelucht mag zijn. Opgelucht over dit oordeel, de druk om te moeten werken valt weg. "Nu komt de weg vrij om te doen wat je echt leuk vindt", zeggen verschillende mensen. Ik voel het niet. Ik voel angst.

Ik krijg de uitkering meteen, een week later staat het bedrag op mijn rekening. Het is alleen 800 euro minder dan die 70% waar ik op gerekend had. Iets met bruto en netto. Ik heb die woorden nooit uit elkaar kunnen houden, maar nu weet ik het: netto is net een beetje minder.

Mijn maag zit in de knoop met die 800 euro. Waar moet ik die nog vandaan schrapen? Een jaar geleden heb ik al heel wat abonnementen en giften geschrapt, toen ik van 100 naar 70% ging. Sindsdien schrijf ik elke maand mijn inkomsten en uitgaven op. Ik maak een begroting voor de komende maand en bereken het verschil aan het eind van die maand. In dat schrift kan ik nu in theorie goed zien waar nog ruimte zit.

Ik zie het niet, ik moet er een paar dagen over nadenken. De auto weg doen? Een aflossingsvrije periode aanvragen bij DUO? Het trainingsabbonement voor mijn hond stoppen? Ik puzzel en reken en heb inmiddels een begroting voor de komende 2 maanden die precies op 0 uitkomt. Ik mag niks extra's kopen voor mezelf wat niet uit mijn boodschappengeld kan. En ik kan geen spaargeld apart zetten.

Ik ben moe. De hond moest vanacht naar buiten, dus om 1:30u liep ik chagrijnig over straat om daarna nog een uur wakker te liggen in bed. Ik wil ontspannen maar mijn hoofd is vol. Geldzorgen; ik zal er wel aan wennen maar het kost tijd. En veel energie.

Het is inmiddels maand later. Ik heb een buurtgenoot gevonden die wil autodelen. Ik heb belastingaangifte gedaan en krijg 800 euro terug. Mijn werkgever heeft nog geen ontslagprocedure gestart, dus vooralsnog krijg ik mijn salaris naast mijn uitkering. Ik begin voorzichtig te dromen over een mooie vakantie in de bergen. Als we dan ook nog eens allemaal gevaccineerd zijn... En ik sta steeds vaker in de top 20 bij huizen op woningnet aan de rand van de stad; op loopafstand van een natuurgebied en op fietsafstand van mijn zus en onze boot!

Ik voel weer een beetje lucht en ruimte.

Meer blogs