30-03-20

Ik heb in het verleden ervaren dat de eerste keer seks (in de ruimste zin van het woord) in een relatie maakte dat ik me emotioneel af ging sluiten van die persoon en mede daardoor de relatie verbrak. Ik heb hierdoor nooit langer dan een paar maanden een relatie volgehouden. Ik dacht altijd dat dit kwam door een traumatische ervaring (zie Monsterhanden). Nu ik weet dat ik autisme heb denk ik dat de seks overprikkelend is geweest, waardoor er 'kortsluiting' is ontstaan in mijn brein, met alle gevolgen van dien.

Ik ben blij dat ik dat nu begrijp, maar hoe pak ik dat aan in mijn kersverse relatie? Mijn vriend liet al vrij snel merken dat hij zin had, en geef hem eens ongelijk. Ik maakte me zorgen dat het weer mis zou gaan, en wilde minstens een paar maanden wachten. Zo had ik het bedacht.

De praktijk liep anders; en na de eerste keer wilde ik in een hoekje kruipen en huilen; ik voelde me verschrikkelijk. Schuldgevoelens en verwijten staken de kop op. Maar ik begreep deze keer wat er aan de hand was: 'Ik ben gewoon overprikkeld, nu niet nadenken, eerst herstellen', kon ik tegen mezelf zeggen. Gelukkig kon ik me de volgende dag al veel beter herinneren hoe leuk en hoe spannend het ook was geweest. Ik had geen spijt.

Dus toen mijn vriend bij mij checkte hoe ik het had gevonden (sjappoo vriend!), kon ik aangeven wat ik fijn had gevonden en wat niet, en nu zijn we samen op zoek naar een manier waarop het fijn blijft voor ons allebei. Het vergt goede communicatie, liefst zo concreet mogelijk.

Dat ik overprikkeld kan raken van seks is moeilijk te begrijpen voor anderen. Ik geniet in eerste instantie echt wel, maar ik ga steeds minder voelen. Ik voel de aanraking wel maar ik voel niet meer of ik het prettig vind. Daarna kan het pijn gaan doen; niet fysiek maar alsof er iemand heel boos in je oor staat te schreeuwen en je kan niet weg. Het enige wat dan helpt is rust. Op zo'n moment lukt communiceren niet meer goed, en ben ik afhankelijk van de ander. Als hij vraagt: 'wil je nog doorgaan?', dan kan ik 'nee' zeggen.

Nee zeggen; nu komt goed van pas dat ik dat geleerd heb (zie Minder Aanpassen),want ik vind het nog steeds moeilijk. Ik wil niet steeds de zeur zijn die nee zegt, ook al begrijpt hij het nog zo goed. Maar als ik het niet zeg, ga ik steeds over mijn grenzen, en dat gaat ten koste van de relatie.

Eerlijk duurt het langst.

Meer lezen?