07-02-2020

Gister was ik chocola aan het 'bingen', en chips. Vandaag nog een reep chocola. Waarschijnlijk krijg ik binnenkort migraine, ik eet altijd veel chocola voordat ik migraine krijg.

Vorige week heb ik twee parkeerboetes gehad omdat ik straal vergeten was dat ik parkeergeld moest betalen in Amsterdam.

Ik heb meer dan twee afspraken komende week, en ben het overzicht al kwijt. Waar is mijn planbord?

Vanmorgen kwam mijn vinger tussen de klep van een metalen vuilniscontainer.

Allemaal zijn het signalen van stress. Als ik zo doorga krijg ik inderdaad migraine of ik word depressief. Ik weet ook hoe het komt; ik ben aan het klussen geweest in mijn huis. Door de onrust moest mijn hond iedere nacht naar buiten en sliep ik slecht. Er liggen nog een paar kleine klusjes maar mijn hond protesteert als ik daar aan wil beginnen. We hebben allebei rust nodig.

Ondertussen ben ik met vrijwilligerswerk begonnen. Ik heb nog niet echt iets kunnen doen omdat ze de opdracht nog niet helder hadden. Het heen en weer bellen over of ik deze week of volgende week zal komen geeft voor nu al genoeg druk.

Van de week zat ik na te denken over mijn belastbaarheid. Ik observeer mezelf; het gaat relatief goed met me, en toch hou ik maar net mijn hoofd boven water. Stel dat ik weer structureel aan het werk ga, dan ben ik structureel overprikkeld, en dus continue op weg naar migraine of depressie. Er is geen ruimte voor tegenslag of grote veranderingen, want dan raak ik uit het lood. Geen ruimte voor de dingen van het leven. 'Dat kan niet', zegt een stemmetje in mijn hoofd.

Nee, dat kan niet. Ik weet het al een tijdje. Ik durf het nog niet goed uit te spreken. Wie zal mij een opgever noemen? Wie weerpiegelt mijn eigen kritische stem? Naar welke stem wil ik luisteren?

"Dolly made my day" zei iemand vanmiddag in het park over mijn hond. Ik hoor het vaker; Dolly heeft die eigenschap. Terwijl ik dit schrijf nestelt ze zich nog eens lekker tegen mij aan. Dolly makes my day every day.

Het is tijd om Dolly uit te laten. Mijn gedachten laat ik thuis. Wat ik nu weet kan ik de komende tijd gaan omarmen. Een stap tegelijk.

Meer blogs?

Bestel mijn e-book Oogcontact en Glimlachen