24-01-2020

Van de week was ik een (originele) glas-in-lood deur vanuit mijn berging 3 trappen op aan het tillen naar mijn woning. Het was zwaarder dan ik dacht en na de tweede trap moest ik gaan zitten met mijn hoofd tussen mijn knieën, omdat ik duizelig was. Dolly kwam bezorgd mijn neus likken. De deur heb ik een nachtje in het trappenhuis laten staan.

Het was niet de eerste keer dat ik duizelig werd tijdens een inspanning. Van de zomer werd ik duizelig toen ik op mijn boot bezig was de mast rechtop te zetten. Gelukkig is het een houten mast die goed klemt, dus hij viel niet om toen ik noodgedwongen moest gaan zitten. Ook ben ik een keer misselijk geworden tijdens het paardrijden. Ik ben gestopt om naar het toilet te gaan, maar was te laat. Halverwege de manege viel ik flauw. Ze dachten daar dat ik te weinig had gegeten, maar ik had gewoon gegeten. Ik eet altijd!

Nu ik erover na denk herinner ik me dat ik ook wel eens duizelig ben geworden tijdens het fietsen, en tijdens het wandelen in de bergen. Als kind viel ik een keer flauw toen ik 's nachts naar de wc moest. Ik val ook flauw als ik een injectienaald zie, dus ik heb altijd gedacht dat ik gewoon af en toe flauw val. Familietrekje.

Totdat ik in een module over prikkelgevoeligheid bij autisme, las over bewegings- en positiezin; zintuigen waardoor je hersenen precies weten hoe je beweegt en waar je ledematen zich bevinden. En zoals autisten geluid en licht en pijn anders kunnen ervaren, zo kan ook je eigen beweging en positie anders worden ervaren.

Dat verklaart waarom ik altijd blauwe plekken op mijn knieën heb. Ik registreer net te laat waar mijn knie zich bevindt. Ik raak vaak de muur aan als ik me omdraai om niet uit balans te raken, en ik val soms bijna als ik buiten loop, alsof ik opeens dronken ben. En als ik moe ben, en mijn hersenen nog meer moeite hebben om bij te houden wat mijn lichaam doet, dan word ik dus 'wagenziek' of duizelig.

Het weerhoudt me er niet van om op smalle richeltjes, aan staalkabels gezekerd, een berg te beklimmen. En als ik goed uitgerust ben is er met mijn zeebenen ook niks mis. Uitrusten en ontspannen, dat helpt bijna altijd.

meer lezen? klik hier of bestel mijn e-book!