24-9-19

Dag 3 op mijn reïntegratie plek. Ik zit voorovergebogen achter een laptop met 6 tabbladen open. Het ontwikkelingsplan van alle leerlingen moet overgezet worden naar een nieuw format. Regel voor regel kopieer ik leerlinggegevens uit het oude document en plak ze in de tabellen van het nieuwe document, waardoor die steeds verspringen. Ontbrekende gegevens zoek ik op in het dossier van de leerling. Als mijn wekker gaat is het tijd om te stoppen, ook al ben ik nog niet klaar met het eerste document. Als die wekker niet ging zou ik doorgaan tot het af was. Maar ik ben traag vandaag, en nu heb ik pijn in mijn nek. De burnout-nek. Dit is niet goed.

Ik baal als ik op de fiets naar huis zit. Dit wilde ik helemaal niet doen. Het is taai en nutteloos werk, die leerlingen hebben dat nieuwe format echt niet nodig.

Luister naar de stem van de vrijheid, zegt een gedachte in mijn hoofd. Gister heb ik bij therapie mijn waarden top 3 gemaakt: verbondenheid, humor en vrijheid. Vrijheid om mijn grenzen te bewaken, vrijheid om rust en ruimte te nemen. Mijn vrijheid komt nog vaak in de knel met mijn verantwoordelijkheidsgevoel, met mijn behoefte aan verbondenheid en mijn strenge kritische stem. Luister meer naar de stem van de vrijheid, zei mijn therapeut. Dit was zo'n moment.

Wat zegt die vrijheid nu? Dat reïntegreren doe ik in eerste instantie voor mezelf. Niet voor die school. Van woord voor woord dossiers kopiëren wordt ik niet gelukkig. Ik wil de klassen in, leerlingen leren kennen. Ik wil meedenken over een goede manier om de sociaal-emotionele ontwikkeling in kaart te brengen. Ja, daar krijg ik weer energie van.

Ik voel me krachtig, maar ook bezwaard. Die arme zorgcoördinator die nog 55 dossiers moet omzetten loopt al op haar tenen, en ik zou haar juist ondersteunen. Misschien suggereren dat ook zij gaat doen wat ze zelf leuk en belangrijk vindt? Ik denk niet dat iemand het merkt als niet alle dossiers in een nieuw jasje zitten.

Thuis eet ik een halve bak chocolade-caramel-cookiedough-ijs. Nee zo ga ik niet verder werken. Donderdag eerst maar even een gesprek. Ik ben hier voor mezelf, en ik zet mezelf graag voor jullie in mijn kracht. En 2 uur is vooralsnog zat.

Ik beslis, ik kies, ik beïnvloed

andere blogs