Welkom!

5-6-19

"Welkom!" Riep de oude dominee enthousiast toen ik vertelde dat ik biseksueel ben. Ik was toevallig bij hem en zijn vrouw aan tafel beland, wachtend op mijn kaassoufle in de geimproviseerde snackbar op het conferentiecentrum. Er werden nieuwe drankjes gehaald. Hij vroeg geinteresseerd wanneer ik het wist, hoe mijn oma het vond (want die kende hij nog) en hoe het in de kerk was. Zijn vrouw vertelde dat ze nog wist hoe ze mij als kind met mijn ouders hadden gezegend, op dezelfde conferentie, jaren geleden. Die zegen werd op dat moment weer voelbaar. Met een simpel welkom.

De dag ervoor had een spreker ons uitgenodigd om net als Ignatius in gebed te zoeken naar wat ons vreugde en troost geeft, en onze aandacht daarop te richten. Nu pas realiseer ik me dat dit warme welkom zo'n vreugde-en-troost-moment was. Na een paar dagen verwerkingstijd te hebben gehad blijft deze ontmoeting met kop en schouders uitsteken boven alle andere herinneringen en indrukken van de conferentie.

Meerdere mensen vroegen mij of zo'n conferentie niet te druk voor mij was nu. Ik heb het mezelf ook afgevraagd. Slapen in een chaletje met 8 anderen, eten in een zaal met 200 mensen, veel te lange bijeenkomsten in een warme hal met 1400 mensen, overal mensen, continue pratende, lachende, etende, spelende en snurkende mensen. Wat deed ik daar?

Welkom zijn, dat is wat ik daar doe. Ik adem de vreugde en de troost in die dat geeft. En ik bid dat ik dat ook weer uit mag dragen.

meer lezen?