20-02-19

Martinique

Het is 7u in de ochtend. Ik zit op het terras van ons vakantiehuisje bij de zee. Ik heb vrienden gemaakt met de hond. Hij ligt naast me. Het is gestopt met regenen maar het waait flink. Stormachtig. Het is 24 graden. Toch heb ik kippevel. De hond slaapt alweer. Ik zet koffie. Twee vogeltjes zijn onze buitenkeuken ingevlogen en eten kruimels van onze borden. Ze kwetteren vrolijk.

We zijn hier nu een week. Elke ochtend ga ik even bij de zee zitten om te voelen waar ik ben en wat ik voel. Vandaag is het stormachtig, ook in mijn hoofd.

Wat hebben we al veel gedaan en gezien! Donderdag voor het eerst gedoken. Wow! Vrijdag gezeild. Wow! Zaterdag gesnorkeld en daarna een onstpannende massage wow! Zondag de ruines van de vulkaanuitbarsting in 1903 bezocht (wow!). Maandag gesnorkeld met schildpadden, WOW!. Gister de hoofdstad en elke dag een prachtig strand. Wow. En er is nog zoveel meer! De jungle en de dolfijnen en misschien gaan we wel paragliden..

Ik zie en hoor hoe de andere mensen langzaam tevoorschijn komen uit hun huisjes. Ik voel het warmer worden. Ook de hagedisjes komen nu tevoorschijn. Daar zijn de eerste zonnestralen van de dag. Ik haal adem en ruik de oceaan. De wind waait door mijn haar. Ik lig inmiddels in een hangmat en doe mijn ogen nog even dicht. Ik geniet weer.

Meer van mij lezen?