Heb je hulp nodig?

Nederland: 0900 0113

113 Zelfmoordpreventie

Openingstijden: 24 uur, 7 dagen per week

Talen: Nederlands

Website: https://www.113.nl

04-01-19

Trigger Warning

Op online communities voor mensen met psychische problemen waarschuwt men elkaar met een trigger warning wanneer er iets gepost wordt over bijvoorbeeld misbruik, automutilatie of zelfmoord. Lees dit niet als je emmer al bijna vol zit.

In die communities wordt er dus wel over dit soort zaken gepraat. Maar van alle psychologen, huisartsen, psychiaters, bedrijfsartsen en POH's die ik de afgelopen 5 jaar heb gesproken heeft er niet een gevraagd of ik wel eens zelfmoordgedachten had. Ik moest er zelf over beginnen.

Tegen de tijd dat ik dat durfde waren die gedachten al veel meer solide geworden dan ik behapbaar vond. Ik geloofde echt dat de dood een beter alternatief was dan verder leven zoals het nu ging. Waarom zou ik langer wachten als de hemel zo dichtbij was? God, wilt u nog wel dat ik leef? God bleef stil.

Ik snapte niet dat men zich druk kon maken om suicidepreventie. Als iemand dat graag wil is dat toch prima? Ik had ook al opgezocht hoeveel antidepressiva een arts maximaal mag voorschrijven aan een suïcidale patient. Ik wist dus dat ik meer dan genoeg in huis had.

Ik werd er bang van hoe ontzettend geloofwaardig ik het zelf vond. Zou ik zoiets echt kunnen doen? Ik wilde er wel over praten maar met wie? Zouden ze niet heel erg schrikken? En hoe begin je over zoiets? En wat als er dan allerlei suicidepreventieprotocollen in werking zouden worden gezet?

Ik ging naar een gebedsteam, en zij baden mij de moed toe om er met iemand over te spreken, juist wanneer het donker in mij was.

Toen mijn psycholoog een paar weken later vroeg of er nog iets was wat ik wilde bespreken greep ik mijn kans. Ik vertelde over mijn zelfmoordgedachten, er kwam een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen. Ze reageerde rustig en legde uit waarom die gedachten zo geloofwaardig waren en wat ik er zelf aan kon doen. Ik had een nieuw toekomstplaatje nodig, want mijn oude plaatje klopte niet meer met mijn situatie. Ga maar dromen van een huisje op het strand.

Dat hielp zeker, maar wat het meest hielp waren mijn eigen tranen. Daardoor wist ik zeker dat zelfmoord niet iets was wat ik wilde. Heel mijn lijf was er verdrietig om (hallo mindfulness). De zelfmoordgedachten zijn sindsdien gelukkig weggebleven.

Toen ik deze TED talk zag werd ik weer aan het denken gezet over dit onderwerp. Zij zegt dat zelfmoord de belangrijkste doodsoorzaak is bij autisten. Ik heb niet uitgezocht of dat echt waar is, maar het was voor mij reden genoeg om dit stukje te schrijven. Praten helpt echt!

Hier staat nog meer informatie over zelfmoord bij autisten.

Je bent natuurlijk welkom om hier te reageren, maar als je zelf worstelt met zelfmoordgedachten, ga dan naar je huisarts of hulpverlener. Of bel 0900 0113.

Heb moed!

Meer van mij lezen?